Ponadczasowa opowieść o magii świąt Bożego Narodzenia, o czynieniu dobra i wzajemnej życzliwości.
„Opowieść wigilijna”, bo o niej mowa, po raz pierwszy została wydana 19 grudnia 1843 roku, trwale wpływając na obraz uroczystości świąt Bożego Narodzenia w Wielkiej Brytanii, a z czasem na całym świecie. Utwór, napisany w zaledwie sześć tygodni, opowiada historię Ebenezera Scrooge’a – starego zgorzkniałego egoisty i samotnego sknery, dla którego nadrzędną wartość stanowiły pieniądze. Niezwykle surowego finansistę odwiedzają w Wigilię Bożego Narodzenia trzy duchy, które pokazują mu z perspektywy Świąt jego przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W wyniku przejmujących wizji, które ukazały Scrooge’owi duchy dokonuje się w nim głęboka przemiana. Zaczyna okazywać coraz więcej empatii, ludzkie historie zdają się go poruszać. Po raz pierwszy od lat uśmiecha się, znajdując radość w codziennym życiu. Przejrzysta i wzruszająca fabuła, jaskrawo nakreśleni bohaterowie i klimatyczny Londyn przedstawiony w okresie świątecznym zdobyły serca czytelników, przez co pierwszy nakład książki sprzedał się jeszcze przed Bożym Narodzeniem 1843 roku.
Historię Ebenezera Scrooge’a, ze szkolnych ławek pamięta chyba każdy, jednak nie każdy wie, jak wiele symboli i odniesień wprowadziła ona do naszej dzisiejszej kultury. Dość powiedzieć, że we współczesnej angielszczyźnie słowo scrooge znaczy tyle co skąpiec, sknera, samolub i jest to termin tłumaczony przez oxfordzki słownik języka angielskiego. Książka, jako jedna z pierwszych świeckich powieści o świętach, wpłynęła także na sposób ich celebracji, zwracając uwagę czytelników na problem wsparcia ubogich oraz dość prozaicznego czerpania radości z życia.
